Dit opinieartikel verscheen eerder in het Brabants Dagblad.
In mijn omgeving hebben we regelmatig discussies over hoe het nu toch mogelijk is dat bij alle onvrede en problemen in Nederland de VVD (= Mark Rutte) nauwelijks klappen krijgt bij verkiezingen, al moet gezegd worden dat bij de laatste verkiezingen het verval zich aandient.
Een mogelijke verklaring is dat veel stemgerechtigde Nederlanders lijden aan het Stockholmsyndroom. Het Stockholmsyndroom is de benaming (zo benoemd door een Zweedse criminoloog en psychiater) van een psychische toestand van een gegijzelde waarin hij/zij het merkwaardig genoeg opneemt voor de gijzelnemer. In de geschetste situatie heeft de gijzelnemer controle over de gegijzelde en voorziet deze van voldoende basisbehoeften. De gegijzelde is daar zo dankbaar voor dat hij of zij de gijzelnemer min of meer steunt in zijn gedrag.
Dat lijkt verdacht veel op de situatie in Nederland: Mark Rutte gijzelt de Nederlandse bevolking met een stapeling van problemen, maar slaagt erin door te voorzien in basisbehoeften de meeste Nederlanders tevreden te houden met de bestaande situatie (het kan altijd slechter). Her en der worden de meest acute problemen afgekocht of vooruit gebulldozerd, er is immers nog genoeg geld en tijd om de pijn wat te verzachten. Bij confrontatie in de vorm van interviews of Kamerdebatten lacht Rutte breeduit het probleem weg, reageert gevat of bekend schuld, hij is immers de beroerdste niet, en alles is weer vergeven en vergeten. “Veel beloven en weinig geven doet de gek in vreugde leven”.
Eindresultaat: Rutte blijft (prioriteit 1), kabinet blijft (prioriteit 2) en problemen blijven (bijkomende schade).
Maarten van den Tillaart
Oud-fractievoorzitter en kandidaat Statenlid voor Alliantie in Brabant