Alliantie
voor realistisch asielbeleid
In de ideale wereld zouden we alle échte vluchtelingen kunnen opvangen en deze probleemloos kunnen integreren. Maar we leven niet in de ideale wereld. En een land regeren is iets meer dan vrijblijvend filosoferen over hoe mooi het zou zijn als er wel een ideale wereld was.
Wel
Bijdragen aan een betere wereld
Er zijn wereldwijd 90 miljoen mensen op de vlucht. Het is onze plicht te helpen.
Wel
Niet
Geen vrijblijvend gefilosofeer
Regeren is iets anders dan vrijblijvend filosoferen over barmhartigheid en het voeren van irreële discussies.
Niet
Wel
Gereguleerde instroom
Er zijn veel meer mensen op de vlucht dan we kunnen opvangen. Dat betekent keuzes maken.
Wel
Er is onrust en armoede in de wereld. Veel mensen zijn hierdoor op de vlucht, op zoek naar een veiliger en beter leven. Nederland kan en moet een bijdrage leveren. Maar we moeten niet wegkijken van de realiteit. De mogelijkheden om hier mensen uit de gehele wereld op te vangen zijn beperkt. Nederland is het dichtstbevolkte land van Europa. De capaciteit van de woningmarkt, het onderwijs, de zorg en de sociale voorzieningen zijn beperkt. Ook de mogelijkheden om nieuwkomers een nieuw thuis te bieden en tegelijkertijd de sociale samenhang te behouden, zijn niet oneindig.
Elk beleid van de overheid voor asiel en migratie zou rekening moeten houden met twee vervelende, maar onontkoombare feiten. Ten eerste: wereldwijd zijn er 90 miljoen mensen op de vlucht, veel meer dan we in Nederland kunnen opvangen. Ten tweede: het is vrijwel onmogelijk om een onderscheid te maken tussen échte vluchtelingen en mensen die om andere redenen naar ons land willen migreren.
Wie met deze twee feiten geen rekening houdt, maakt geen beleid, maar discussieert over een luchtkasteel. En dat leidt in de échte wereld weer tot problemen. Wie geen officiële beperkingen op asiel en migratie wil, omdat we ‘humaan en barmhartig’ moeten zijn, zal op andere manieren de asielstroom tegenhouden. De opnamecapaciteit voor de miljoenen echte vluchtelingen ontbreekt simpelweg.
En die manieren – zoals het opwerpen van juridische hindernissen of meer formele stappen – zorgen niet voor een eerlijke procedure, maar leiden ertoe dat mensen die worden bijgestaan door professionele mensensmokkelaars een grotere kans op asiel hebben. Mensen die hier op eigen kracht en onvoorbereid komen, zullen daarentegen als eerste worden afgewezen.
Het asielbeleid is dan ook in de eerste plaats geen moreel vraagstuk. Het is een ordeningsvraagstuk: het is de taak van de overheid om asielstromen te reguleren. Omdat het onmogelijk is om alle échte vluchtelingen op te vangen, moeten we zelf bepalen welke aantallen vluchtelingen passen bij de economische en sociale draagkracht van de samenleving. Zo kunnen we degenen die we opvangen ook een goed onderkomen bieden.
Dat betekent dat we moeten werken aan een bovengrens, waarboven asielverzoeken niet meer in behandeling worden genomen. Dat is beter dan de huidige praktijk, waarin theoretisch geen bovengrens geldt, maar op oneigenlijke en oneerlijke manieren wordt geprobeerd de instroom te beperken.
Daarnaast is het in werkelijkheid onmogelijk om te weten te komen of iemand die hier asiel aanvraagt een échte vluchteling is, of dat het iemand is die – heel begrijpelijk – vooral op zoek is naar een betere economische toekomst. Daarom is het rechtvaardiger om te werken met vuistregels en categorieën, waarbij sommige groepen wel, en andere groepen niet in aanmerking komen voor asiel.
Want als je weet dat het vaak onmogelijk is om in Nederland er al precies achter te komen wat iemand gedaan heeft, dan geldt dat des te meer voor iemands handel en wandel in een verafgelegen, onrustig gebied, vaak zonder functionerende of betrouwbare overheid. Onvermijdelijk kan dan vaak slechts een heel beperkt en dan ook nog een onbetrouwbaar beeld worden gevormd, hoe groot de capaciteit van de IND ook zal zijn. En dat zorgt ervoor dat bijvoorbeeld ook personen die voor hun daden juist vervolgd zouden moeten worden, deze vervolging ontlopen door hun asielaanvraag in Nederland.
Voor zover dit beleid niet binnen de bestaande juridische kaders past, moeten deze worden aangepast. Wetten en vluchtelingenverdragen zijn er juist voor om te zorgen dat er eerlijke opvang is en dat deze opvang zo goed mogelijk plaatsvindt. Het is mogelijk dat bepaalde wetten en verdragen dit in de weg staan. Deze wetten en verdragen zijn vaak opgesteld onder heel andere omstandigheden. Als deze wetten en verdragen in de huidige omstandigheden juist zorgen voor onrechtvaardigheid en het stimuleren van mensensmokkel, dan moeten deze wetten en verdragen veranderen.